Mooie kop boven een artikel in het NHD van 18 december.
Ik brandde meteen van nieuwsgierigheid. Geen idee wie Houkes is of aan welke wedstrijd hij heeft meegedaan, maar ik vroeg me wel af hoe het kon dat een winnaar tweede werd. Vals spel? Was hij de morele winnaar maar besliste de jury anders? Of lag het allemaal nog veel gecompliceerder?
Jonathan Houkes blijkt een judoka uit Noord-Holland met aardig wat talent. Alleen nu even niet. Of eigenlijk wel, maar toch net niet. Van het artikel eronder werd ik niet veel wijzer.
Ik houd van duidelijk. En absoluut niet van dubbelzinnig en vaag. Een grapje zo nu en dan, dat vind ik leuk. Net als een pakkende, nieuwsgierig makende kop – geweldig. Dé plek om te prikkelen.
Helaas bleef het hier vooral irritant prikkelen. Het artikel gaf ook al geen helder antwoord op mijn vragen. Super frustrerend! Oké, geen halszaak, maar toch jammer. Het stuk (en vooral de kop dus) leek bedoeld voor de mensen die erbij waren en aan een half woord genoeg hadden. Hmm. Maar dit stond gewoon in de krant, het was geen interne evaluatie van de judoclub.
Zie je wel vaker. Notulen die alleen te begrijpen zijn voor wie bij de vergadering aanwezig was. Handleidingen van apparaten die kennelijk bedoeld zijn voor de installateur in plaats van voor de gebruiker (maar zonder installateur worden geleverd). Of rapporten en verslagen die meer vragen oproepen dan dat ze duidelijkheid verschaffen. Zonde!
Terug naar Jonathan Houkes. Als je ook wilt weten hoe het zit, lees dan het artikel*. Misschien kun jij wel goed tussen de regels doorlezen en het goede antwoord eruit filteren. Ik ben benieuwd!
Tot die tijd is mijn advies: bedenk dat de achtergrondkennis van je lezer bepalend is voor de informatie die je wel of juist niet noemt in je tekst. Teveel open deuren vervelen en teveel inside information irriteert. Houd het liever duidelijk. 😉
* Geen abonnee van NHD? Dan kun je het artikel online helaas niet lezen. Zie dan de printscreen hieronder.
